Installatie met objecten die gevonden zijn in vernietigingskamp Auschwitz.
Dick Verkijk - de maker van dit kunstwerk - was tien jaar oud toen de Duitsers Nederland binnenvielen. Hij was niet joods en kon vrij op straat lopen. In zijn woonplaats Haarlem luisterde hij naar Radio Oranje en bracht hij een illegaal blaadje uit, De Oprechte Haarlemmer, gebaseerd op de radioberichten. De bezettingstijd bepaalde zijn denkwijze over vrijheid en democratie. Dick Verkijk heeft een lange en ‘strijdbare’ carrière in de journalistiek achter de rug. Vanaf 1958 was hij bij alle belangrijke gebeurtenissen in Oost-Europa en ging in zijn reportages de pijnpunten niet uit de weg. Van 1984 tot 1995 was hij in Belgrado (voormalig Joegoslavië, nu Servië) correspondent voor de NOS radio en televisie. --- Dick Verkijk bezocht Auschwitz in 1958. Alle barakken stonden er nog net zo bij als op het moment dat ze waren verlaten in 1945. Hij was een van de eerste (niet-communistische) journalisten die het voormalige vernietigingskamp bezochten en werd rondgeleid door een voormalige gevangene van het concentratiekamp Ravensbrück. Zij moedigde hem aan een aantal voorwerpen mee te nemen: een schoen, een porseleinen onderdeel van de prikkeldraadomheining, stukjes geblakerd hout van de gaskamers. De schoen figureerde in zijn reportage over Auschwitz uit 1964. Pas in 2008 werkte hij samen met houtbewerker Muck Douma (1927) het idee uit om een installatie te maken met de voorwerpen uit het kamp. De installatie is door Dick Verkijk opgedragen aan de familie Sanders, een echtpaar met drie kleine kinderen. Het waren goede kennissen van de ouders van zijn vrouw, die zich de familie nog steeds herinnert. Verkijk heeft een boekje over de familie geschreven: "'Bertje was zo'n lief jongetje'- de tragische ondergang van de familie Sanders".