In Barneveld waren van december 1942 tot en met september 1943 ruim 600 joden geïnterneerd, op twee locaties: Villa 'De Biezen' (vanaf februari 1943) was het werkverschaffingskamp, Kasteel de Schaffelaar was het wat meer 'elitaire' onderkomen. Het plan hiertoe, en de selectie van de personen, was door de top-ambtenaren Frederiks en Van Dam bedacht, nadat zij in 1942 door joodse relaties benaderd waren met het verzoek of zij iets voor hen konden betekenen. Schmidt, de Duitse NSDAP-vertegenwoordiger in Nederland, gaf hier toestemming voor. Na de dood van Schmidt in de herfst van 1943 ontruimden de Duitsers (op 29 september 1943) 'De Schaffelaar' en 'De Biezen' en brachten de groep (op dertig, die ontsnapten, na) naar Westerbork. In september 1944 werden de meesten naar Theresienstadt gedeporteerd. Van daaruit ontkwamen veel Barnevelders in februari 1945 met een transport naar het neutrale, veilige Zwitserland.

De Frederikslijst (ook: Barneveldlijst) was opgesteld door de topambtenaren Frederiks en Van Dam, die in 1942 door joodse relaties benaderd waren met het verzoek of zij iets voor hen konden betekenen. Zij richtten zich tot Rauter, die weigerde iets te doen. Vervolgens gaf de Duitse NSDAP-vertegenwoordiger in Nederland, Schmidt, wel toestemming. Degenen die op de Frederikslijst geplaatst werden kwamen terecht in het Joods Tehuis in Barneveld, een interneringskamp voor bevoorrechten, bestaande uit De Biezen en De Schaffelaar.

Theresienstadt was een concentratiekamp in Tsjechië. De oude vestingstad Terezin, (in het Duits: Theresienstadt) werd in de loop van de oorlog een zogenaamd 'modelkamp', waar geprivilegieerde joden gevangen zaten. Er was een theater, een café, een bibliotheek en een bank. Ruim 200 joden uit Nederland zijn in Theresienstadt omgekomen, veel meer zijn uiteindelijk doorgevoerd naar Auschwitz en daar omgebracht.

In 'Konzentrationslager Herzogenbusch', zoals het kamp Vught officieel heette, hebben vanaf 1942 tot september 1944 ruim 30.000 gevangen gezeten, waaronder 15.000 joden. Er was een werkplaats van Philips, waar knijpkatten en buizenradio's werden gemaakt. Voor 600 joden betekende dit geruime tijd uitstel van verdere deportatie. Enige honderden gevangenen kwamen om in Vught. De meesten werden doorgestuurd - in eerste instantie naar Westerbork. Berucht zijn de twee 'kindertransporten' uit juni 1943, waarmee 1269 joodse kinderen uit Vught, via Westerbork, naar Sobibor werden vervoerd waar zij direct werden omgebracht. Kamp Vught viel onder bevel van het SS-hoofdkantoor in Berlijn.

Westerbork was het grootse 'doorgangskamp' in Nederland, gelegen in Drenthe. Van de ruim 107.000 joden die naar de concentratiekampen zijn gedeporteerd, kwamen de meesten eerst in Westerbork terecht. Er zijn vanuit Westerbork 93 treinen, met gemiddeld ruim 1000 mensen per trein, naar de vernietigingskampen vertrokken. De meeste daarvan naar Auschwitz en Sobibor, waar respectievelijk 56.000 en 35.000 joden uit Nederland de dood vonden. Bijna 200 joden zijn in Westerbork gestorven. Het kamp was in de jaren dertig door de Nederlandse regering opgezet als vluchtelingenkamp voor Duitse joden. 'Centraal Vluchtelingenkamp' heette het begin 1940, en er huisden zo'n 750 Duitse joden. Op 12 april 1945 werd het kamp bevrijd. Tot 18 juli verbleven er nog joden in het kamp.