In 1911 werd de Hollandia Confectiefabrieken Kattenburg N.V. opgericht; in 1917 kwam er een fabriek in Amsterdam-Noord. Hollandia-Kattenburg was bekend om zijn waterdichte regenjassen. De meeste werknemers waren joods, net als de familie Kattenburg. Om te voorkomen dat de Duitsers het bedrijf zouden onteigenen, traden in november 1940 de joodse bestuursleden af. De fabriek kreeg een Verwalter, de joodse werknemers (en hun naaste familie) werden als zogenaamde Rüstungsjuden (de fabriek maakte regenjassen voor de Wehrmacht), voorlopig vrijgesteld van deportatie. Na de arrestatie van de joodse communist Dormits die contacten had bij Hollandia-Kattenburg, meende Rauter goede redenen te hebben een razzia te houden bij de fabriek. Op 11 november 1942 werden alle joodse werknemers en hun familie direct naar Westerbork gestuurd of, in het geval van 'saboteurs', naar de strafgevangenis van Scheveningen. Van de ruim 800 joden die als medewerker of gezinslid werden gedeporteerd hebben slechts acht de verschillende kampen overleefd.