Izaak Kisch werd op 23 november 1905 geboren als zoon van Hartog Izaak Kisch en Rebecca Spitz. In 1932 promoveerde hij en was van 1935 tot 1940 privaatdocent in de rechtsvergelijking aan de Universiteit van Amsterdam, tot hij werd ontslagen. In zijn afscheidsrede van 26 november 1940 riep hij op tot verzet tegen de nieuwe leer. Hij was lid van het 'Comité voor Steun aan in Nederland verblijvende buitenlandse Joden' dat in december 1940 was opgericht. Tot de herfst van 1941 heeft Kisch in de Joodse Raad gezeten. In 1942 was hij nog de vooriztter van de Commissie voor Geldelijk Beheer van de Joodse Raad. Hij stond in contact met de hoge ambtenaar K.J. Frederiks - hij had op die manier ook invloed op de samenstelling van de lijst-Barneveld. In 1945 trad hij aan als hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam met de rede: 'Universalisme oud en nieuw'. Kisch overleed in 1980.