Charlotte staat voor haar bed en bekijkt het door haar geschilderde doek, dat ze in beide handen vasthoudt. Boven het bed hangt nog een klein schilderij waarvan de voorstelling niet te onderscheiden is. Charlotte zegt (of denkt) tegen (een persoon op) het schilderij iets persoonlijks welke tekst begrijpelijk wordt als deze wordt vergeleken met JHM 4842.
