Daberlohn zit op zijn stoel (of een kruk want de rugleuning is niet zichtbaar) en heeft de beide handen vlak op de tafel aan weerszijden van het met tekens beschreven blad. Hij kijkt naar buiten, naar de kale bomen, op ooghoogte waarvan dezelfde tekens als op het blad lijken terug te keren. Om Daberlohn's hoofd is een gele baan getrokken: een halo.
