Jaap van Velzen (1931) vertelt over het voor-oorlogse gezin waarin hij opgroeide in de Amsterdamse jodenbuurt. Over het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, over de Hollandsche Schouwburg waaruit hij tot twee keer toe weet te ontsnappen en over het half jaar dat hij als jongen van 12 in zijn eentje rondzwierf alvorens in Limburg op diverse onderduikplekken te belanden. En over zijn oorlogstrauma dat zich pas veel later, toen hij 36 jaar oud was, manifesteerde.
